Gargulec

Muzyka może nie jest super dopasowana, ale to dzięki niej powstał ten tekst, więc polecam ją włączyć. Iks o (czy też inny dziwny skrót, którego nie ogarniam), Julka.

Kroki na klatce schodowej. Podniesione głosy. Szczęk klucza w zamku. To wszystko napawa mnie strachem.

Jest godzina druga w nocy. Moje koleżanki już dawno nauczyły się na wszystkie sprawdziany, sprawdziły fejsa i położyły się spać. Kilka wyjątków siedzi na imprezie lub czyta jeszcze jeden rozdział. One nie wiedzą. Wiem tylko ja.

Tupie swoimi ciężkimi butami. Podróbkami adidasa, przez które miałby przerąbane w szkole. Ale on też nie wie.

Pocieram ramiona i zakładam na siebie kolejny sweter, bo przecież na co komu węgiel. Lepiej się napić. Wchodzę do łóżka i przykrywam się kołdrą. Udaję, że śpię. Mama w drugim pokoju robi to samo. Ojciec ściąga peerelowską kurtkę, ale nie trafia nią na wieszak.

- Elżbieta! - krzyczy. - Elu, kochanie ty moje! Mam dla ciebie kwiatuszki, sam zbierałem!

Cisza dudni mi w uszach.

- Eluś, ja wiem, że nie śpisz!

Słyszę tykanie starego zegara. Tik-tak, tik-tak, sekunda po sekundzie. Odliczam je skrupulatnie. Czekam na ranek. Na dźwięk budzika, dźwięk szkolnego dzwonka, który jest dla mnie synonimem ciszy. Świętego spokoju.

Mama powoli wychodzi z łóżka. Próbuje położyć go na wersalce, równie starej, jak całe to mieszkanie.

Człowiek, który rzekomo mnie spłodził, sapie głośno. W mojej głowie widzę już jego zapitą twarz, zapewne pokrytą nowymi siniakami.

- Zostaw mnie, szmato.

Potem nie słyszę już nic, nawet uporczywej ciszy. Ona jedyna jest dobra. Może oznaczać, że już go nie ma. Że już nigdy nie usłyszę jego głosu. Że udusił się własnymi rzygami.

Pukanie do mojego pokoju burzy te nadzieje. Drzwi otwierają się powoli. Widzę w nich czerwonego od przepicia potwora. Gargulca umieszczonego na dachu pałacu...

...nie. Ja nie miałam tak źle. Tata nie bił mamy, nie wykorzystywał nas ani nie rozbijał butelek o grzejniki, które, swoją drogą, przeważnie były gorące. Kładłam się spać o normalnej porze, mama po prostu olewała ojca, kiedy się napił. Mieszkanie nie było zdemolowane, nie wydawałam milionów na puder do zamaskowania siniaków, bo ich nie miałam. Odliczałam minuty do dzwonka oznaczającego koniec lekcji, nie jej początek. Pijany tata był w sumie nieszkodliwy, tylko trochę bardziej gadatliwy i natarczywy niż zwykle.

Ale i tak było mi przykro.